“Ik zal werken en wie zal het keren?” vroeg God aan Israël”
Ook op de openluchtclubs deze zomer zagen we dat God dwars door alles heen werkt! “Die man vond zijn geld belangrijker dan God, dat is toch koekoek?” vroeg een meisje op de openluchtclub in Breda zich verbaasd af. Het verhaal van de rijke jongeman was net verteld. Ze gaf daarmee blijk van een belangrijk inzicht, dat ontvankelijk maakt om daadwerkelijk eeuwig leven te ontvangen! Na het verhaal van de koninklijke maaltijd vroeg een jongen: “Wannéér is dat feest dan? En hóé kan ik daar dan komen?” Het viel niet mee om het antwoord duidelijk over te brengen.
Er zaten meer dan 30 kinderen in die tent in Ede én het regende. Al met al hét recept voor behoorlijke onrust! Maar de vraag legde iets bloot van wat daar leefde in een jongenshart.
“Hoe vond je het, Mohammed?” vroeg ik na afloop van de openluchtclub in Antwerpen. Aarzelend zei hij: “Wij zijn moslim.” Ik stelde hem gerust. “De Heer Jezus is óók voor moslimkinderen gekomen. Moslimkinderen zijn ook welkom bij God!” Hij glimlachte opgelucht.
Soms zet kinderevangelisatie iets in gang bij ouders van kinderen. Een van de moeders in Gent gaf in een gesprekje met Elsbeth aan dat ze over het geloof en over God had gehoord toen ze zelf vroeger op de christelijke school in Gent zat. Maar het was weggezakt. Wat ze nu hoorde op CityKids Gent riep bij haar een verlangen op om er toch weer mee bezig te gaan.
In Eindhoven leerden de kinderen het liedje van ‘De Wedloop’. Ze hoorden over Paulus die zijn ogen op het doel gericht hield, de kroning in de hemel. “Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven, maar wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem.”
Ze deden wedstrijdspelletjes of knutselden een bril (n.a.v. de blindheid van Paulus). Ze hadden zoveel plezier, ook de medewerkers genoten!
Aan kinderen ook geen gebrek in Apeldoorn en Hoorn! Tientallen kinderen kwamen in beide plaatsen op de openluchtclub af! Wat een kansen!
Ook in Kerkrade en Bergen op Zoom hoorden kinderen het evangelie.
Laten we doorgaan zolang het nog kan! Als God werkt, kan niemand het keren.
Als kind zwierf ik al tussen de flatjes van de Minervalaan, spelend met Turkse kinderen. Op zaterdagmorgen was ik bij hen in huis te vinden. Hompen Turks brood met boter en jam gingen samen met thee uit kleine, sierlijke glaasjes met véél suiker! Wij gingen naar dezelfde openbare school. Het wekte mijn interesse voor andere landen en volken. Op school en daarbuiten verlangde ik ernaar om kinderen bekend te maken met het evangelie, maar ik wist niet goed hóé. Want zelf had ik als kind van 8 jaar de Heere Jezus gevraagd of Hij mijn Redder wilde zijn en sindsdien wilde ik dat iedereen van Hem zou weten.
