Zuchten en zingen…

Op weg naar de grens naar België voel ik me onder spanning staan. Echt goed ademhalen lukt niet en ik probeer te zuchten; dat gaat matig.

Reizen die ‘niet noodzakelijk’ genoemd worden zijn immers verboden. Ja, de negatieve coronatest en de ‘verklaring van eer’ liggen op de stoel naast me. Maar als ik aangehouden word, zullen ze het dan eens met mijn verklaring dat dit een noodzakelijke reis is? Of krijg ik dan een boete? Of, erger nog, word ik dan teruggestuurd naar Nederland?

Eenmaal de grens naar België over – geen politie te zien – denk ik: “Kom, laat ik maar zingen.” En zo kom ik zingend op mijn bestemming in Antwerpen aan. Geen politie gezien. Spanning weggevloeid! Om 1 uur zijn Atie en Annemie er wel, maar onze invallers niet. Problemen met openbaar vervoer! Daardoor starten hun miniclubs een goed uur later!
Atie en Noëllah hebben 7 kinderen. Annemie en Khetner hebben 11 kinderen. De weersverwachting is slecht. Maar gelukkig blijft het droog en vinden ze in de nissen van woonblokken beschutting tegen de kou en de wind! Vijf kwartier lang genieten de kinderen! Onze invallers hebben dezelfde huidskleur als veel kinderen, ze zijn lief en enthousiast en
ze voeren hun onderdelen goed uit! Wat wil je nog meer? Opnieuw is de politie duidelijk zichtbaar om de twee clubs heen. Maar dat is zoals vanouds … ze reageren namelijk niet op de clubs – en de kinderen niet op hen.

Zelf ga ik met de auto naar ‘verre kinderen’. Bij Light* is een club mogelijk. Ze reageert niet toeschietelijk, maar ze komt tóch, samen met haar zusje en broertje. Samen strijken we neer achter hun woonblok. De nis geeft weinig bescherming tegen de koude wind. Alles waait weg, als je niet uitkijkt! We zijn een klein uurtje bezig, waarin de kinderen stil en aandachtig luisteren naar het verhaal van de goede herder. “Wat moet je doen om gevonden en gered te worden door de goede Herder?” vraag ik. Light: “Goede dingen doen en bidden.” Dat idee is zó hardnekkig! De tweeling (9 jaar) doet enorm betrokken mee. Bij hen mag ik de miniclub binnen doen. De vader vindt het prachtig en maakt foto na foto. “Staat dat in de Bijbel?” vraagt het ene meisje. Ze wijst naar het liedblad ‘De Heer roept alle kind’ren en zegt tot groot en klein: Ik wil jouw Herder wezen, wil jij Mijn schaapje zijn? Kom dan tot Hem en luister naar Zijn stem.’ En ja, zo lezen we met z’n drieën tegelijk hardop uit die ene Bijbel! Eerst het verhaal uit Lukas 15 en daarna de eerste helft van Johannes 10. Vinden ze prachtig! “Dank U wel voor de liefde en de warmte hier in huis en voor de miniclub, en dat U ons zoekt,” zo dankt het andere meisje aan het eind.
* niet haar echte naam